ارزیابی اکوفیزیولوژیکی همزیستی میکوریز در برخی از گونه های گیاهی منطقه یئدی گوز (هفت چشمه)شهرستان نقده (سولدوز) استان آذربایجان غربی

میکوریز یکی از سودمندترین همزیستی ها می باشد که در آن گیاه میزبان و قارچ همزیست به طور متقابل سود می برند. به منظور بررسی وضعیت میکوریزی منطقه یئدی گوز (در 3 کیلومتری شهرستان نقده با متوسط بارش سالیانه 333 میلی متر و میانگین دمای سالیانه 4/12 درجه سانتیگراد) انتخاب شد. هدف ما از این بررسی مقایسه وضعیت میکوریزی در دو فصل بهار (اردیبهشت ماه 91) و تابستان (تیرماه 91) بود. به این منظور از میان گونه های متنوع منطقه، 10 گونه غالب متعلق به 7 تیره انتخاب شدند. نمونه گیری هم از ریشه ی گیاهان و هم از نمونه خاک ریزوسفری آن ها، در هر دو فصل انجام شد. همچنین مقداری نمونه خاک ریزوسفر هر گیاه نیز به منظور بررسی برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک شامل ph، میزان فسفر قابل جذب، مقدار آهک (caco3)، بافت، درصد اشباع (sp)، شوری یا هدایت الکتریکی (ec) و کربن آلی (oc) جمع آوری شد. مطالعه ی درصد همزیستی و تعداد اسپور در ریزوسفر گیاهان نشان داد که گونه ی دگرگل گندمی (heteranthelium piliferum) بیشترین درصد همزیستی وتعداد اسپور و گونه ترتیزک (lepidium droba) کمترین آن ها را دارا بودند. نتایج بدست آمده، نشان از یک همبستگی مثبت و معنی دار بین درصد همزیستی و تعداد اسپور در هر دو فصل داشت. آنالیزهای خاک نیز همبستگی منفی و معنی داری بین فسفر با درصد همزیستی و تعداد اسپور نشان داد.ec و ماده آلی با درصد همزیستی ریشه و تعداد اسپور همبستگی مثبت معنی داری را در فصل بهار نشان دادند. درصد اشباع با تعداد اسپور در هر دو فصل همبستگی مثبت معنی دار نشان داد. بین رس خاک با تعداد اسپور و درصدهمزیستی همبستگی منفی معنی داری در بهار مشاهده شد. همه ی آنالیزها با نرم افزار spss انجام گرفت.